Katowice na drodze transformacji
To właśnie od Katowic ULI Poland rozpoczęło cykl wywiadów z prezydentami największych Polskich miast. Stolica województwa śląskiego postrzegana jest często jako ośrodek przemysłu ciężkiego i wydobywczego borykający się z wyzwaniami demograficznymi, zanieczyszczenia środowiska i ponownego zagospodarowania terenów poprzemysłowych. Miasto rozpoczęło jednak przemiany, które mają doprowadzić do przedefiniowania jego tożsamości. – Kluczowym obszarem jest dla nas poprawa jakości życia mieszkańców. Chcemy to osiągnąć przez m.in. poprawę jakości powietrza (dofinansowanie wymiany źródeł ciepła, termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej, kampanie edukacyjne), aktywizowanie mieszkańców (budżet partycypacyjny, zielony budżet, wCOP drzewo, NaprawMy To) i realizację programów specjalnie kierowanych dla mieszkańców (w szczególności KATOobywatel i Katowicka Karta Mieszkańca), realizację wieloletnich przedsięwzięć inwestycyjnych, w szczególności w obszarze zrównoważonego transportu (mobilność miejska, nowa polityka parkingowa) oraz infrastruktury sportowo-rekreacyjnej (stadion miejski) – zapowiedział Marcin Krupa, prezydent Katowic. Według deklaracji prezydenta w najbliższych latach Katowice mogą liczyć też na rozbudowę infrastruktury transportowej, m.in. przebudowę DK 81 (węzły drogowe Giszowiec i Piotrowice), przebudowę wylotu DTŚ w kierunku wschodnim czy budowę drogi stanowiącej przedłużenie ul. Stęślickiego do al. Korfantego i dalej do Siemianowic Śląskich i Czeladzi. W planach jest też budowa linii tramwajowej na południe miasta i oraz budowa węzła przesiadkowego Kostuchna.

100 proc. planów za osiem lat
Do sprawnego prowadzenia inwestycji potrzebne są również plany miejscowe i klarowne zapisy studium zagospodarowania. Katowice są miastem, w którym prawie połowa obszaru wyłączona jest spod zabudowy inwestycyjnej – to lasy, tereny zielone i parki. – Tereny nie stanowiące użytku leśnego w mieście Katowice objęte są planami miejscowymi w ok. 68 proc. Tereny leśne w naszym mieście to ok. 43 proc. Przestrzeń ta stanowi istotne uwarunkowanie prowadzonych na bieżąco prac planistycznych. Odnosząc te dane do obszaru granic administracyjnych miasta powierzchnia planów miejscowych stanowi 28 proc., przy czym powierzchnia terenów objętych pracami planistycznymi to prawie 60 proc. obszaru miasta – podał prezydent Katowic. Według jego zapowiedzi powinny one zostać uchwalone w najbliższych czterech latach, a pokrycie miasta planami w całości jest realne w perspektywie ośmiu lat. Ratusz planuje też opracowanie nowej edycji studium kierunków zagospodarowania. Ma być ona gotowa na przełomie 2021 i 2022 r.

Jakie Katowice w 2050 r.?
Choć planowanie w perspektywie 30-letniej może się wydawać, zwłaszcza w czasach galopującego postępu technologicznego, pozbawione sensu, można już dziś spróbować powiedzieć coś wartościowego o spodziewanych kierunkach rozwoju miasta w tak długim okresie. – W perspektywie najbliższych 30 lat obszary centralne Katowic powinny zapewne wzmocnić swe funkcje i charakter głównego ośrodka Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, jednocześnie maksymalizując przyjazny pieszym i proekologiczny charakter tkanki urbanistycznej. Kontynuacja zabudowy wysokiej i wysokościowej w pobliżu głównych ciągów komunikacyjnych w orientacji równoleżnikowej powinna pełnić przestrzenne funkcje identyfikacyjne centrum metropolii tak w skali ruchu pojazdów jak i odpowiadać percepcji pieszego użytkownika np. poprzez rozbudowę zielonej osi rzeki Rawy, przecinającej miasto od równoleżnikowo, wraz z komunikacją rowerową i nowymi zielonymi przestrzeniami publicznymi w formie placów i skwerów na terenach poprzemysłowych oraz uniwersyteckich.

W dalszej kolejności postępowało będzie wypełnienie obszaru Śródmieścia względnie wyrównaną przestrzennie zabudową mieszkaniowo-usługową (zwłaszcza na terenach poprzemysłowych) – prognozuje Marcin Krupa. – Natomiast obszary mieszkaniowo-usługowe w perspektywie najbliższych 30 lat, z uwagi na swą atrakcyjność lokalizacyjną w mieście, z całą pewnością będą wykorzystywane dla celów dalszego rozwoju mieszkalnictwa, ale o znacząco niższej intensywności niż w obszarach centralnych. Zorganizowane powiązania tych terenów z sąsiadującymi kompleksami leśnymi, jak też wzmocnienie ich powiązań transportowych z centrum uczyni je jednymi z najatrakcyjniejszych w konurbacji. Stanowi jednak na dzień dzisiejszy jedno z głównych i najtrudniejszych zadań w obszarze rozwoju urbanistycznego miasta – dodał. Podkreślił przy tym również, że bardzo istotne jest, aby pomimo relatywnie wysokiej gęstości zabudowa nowa, jak też modernizowana, spełniała możliwie najwyższe wymogi energooszczędności i maksymalnej samowystarczalności energetycznej oraz wodno-kanalizacyjnej (wykorzystywanie wody „szarej”, magazynowanie wód opadowych) i implementacji zieleni w bryle obiektów w celu niwelacji efektu miejskiej wyspy ciepła. Dalszy rozwój polityki transportowej ma się z kolei odbywać poprzez rozwój dostępności do środków komunikacji publicznej (w tym szynowej, napowietrznej i alternatywnej), zwłaszcza wzdłuż tras ograniczających Śródmieście oraz na głównych ciągach ulicznych północ-południe i wschód-zachód.

Dziękujemy Partnerom i Patronom cyklu!